Po co piszę?



Postanowiłam napisać tego bloga, żeby nie dać się myślom... Może nie tylko ja zmagam się z rzeczami takimi jak:
- niedokończony kurs na prawo jazdy...
- porzucony doktorat...
- odłożone na bok szlifowanie języków obcych...
- niespełnione nigdy marzenia o balecie...
No to odsłoniłam się od tej bardziej pesymistycznej strony. Ale to nie cała ja. Jeśli coś porzuciłam, to oznacza, że wybrałam inne przygody. I jednak coś mi się w tym życiu udało! Np.:
- cudowne małżeństwo
- potrójne macierzyństwo
- życie w zgodzie ze swoim sumieniem.
Ten blog powstaje dla ludzi myślących podobnie. Świadomych, że wszystkiego się nie da, ale coś jednak można. Gdyby udało się wyjść z pustki, w którą czasem wpadamy zamartwiając się tym, co nieudane, będzie to cenne zwycięstwo:) Z nadzieją czekam na wszystkie komentarze i kontakty. Chcę poczuć, że nie jestem sama z tymi codziennymi zmaganiami i dać komuś odczuć, że on też nie jest sam.
Czy jest ktoś po drugiej stronie lustra?

Komentarze

  1. QR studio27 września 2017 01:38

    Witaj, w strefie wpływu. Gratuluję kroczenia we właściwym kierunku. Niech Twój wrodzony talent wyda obfite owoce. Twój Szalony Kapelusznik.

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown6 października 2017 12:48

    Juleńko - nareszcie! Od bardzo dawna wiem, że Ty nie powinnaś pisać do szuflady. I doczekałam się! Świat się doczekał! Oczywiście, że w życiu Coś można - jesteś tego najlepszym dowodem. A po drugiej stornie lustra jest nie tylko Alicja, jest wielu z nas.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O "Okruchach" w Wielkim Poście...

Obraz
Właśnie zauważyłam, że moją wielkopostną tradycją stało się sięganie po ojca Adama Szustaka:) Nie jestem jego regularną słuchaczką, nawet nie subskrybuję langusty na palmie, bo w codziennym zabieganiu umknęłaby mi połowa tematów (ksiądz Adam to internetowy wymiatacz!). Ale kiedy zbliża się Wielki Post, jakaś dobra dusza kieruje mój wzrok w stronę you tube... Tym razem podjęliśmy decyzję by wędrować z księdzem Adamem Szustakiem całą rodziną. Ciekawe doświadczenie, bo słucha go widownia od lat 5 do 41. A że tym razem są to ćwiczenia z konkretnymi zdaniami, np. zaświadczyć o Panu Bogu w miejscu pracy, szkole, po obejrzeniu odcinka wymieniamy się wrażeniami. Jedni komentują: "... ale jak ja mam to zrobić?". Inni działają: szybka wrzutka na Instagram (@kosmos_nie_rodzina) przemyśleń ze środy popielcowej. Może na ten wpis trafi zabiegana mama albo zapracowany tata, który chciałby w Wielkim Poście zadbać o ducha swojej rodziny, a nie ma na to pomysłu (bo przecież są tacy dz...
Czytaj więcej

Ojciec prać?

Obraz
Czy ktoś pamięta jeszcze tę fantastyczna reklamę z lat 90-tych? W naszym domu przypomniała o sobie, kiedy 6-latka odkryła w sobie talent do prania! Od dwóch dni z niesłabnącym zapałem tropi plamy na ubraniach. Ślad po zupie w przedszkolu, po obieranym soczystym granacie - wszystko znika pod wodą;) Pierze nie tylko swoje rzeczy, ale też każdego, kto tylko wyrazi na to zgodę! Pranie jest najwyższej jakości - i to bez udziału odplamiaczy!!! Wystarczy zwykłe mydło w płynie, którego zapas muszę obecnie codziennie uzupełniać. Jeszcze nadążam:) Nie wiedziałam nawet, że zwykła czynność może podnieść dziecku samoocenę. W naszym domu dzieci zdobywają różne sprawności, trochę jak w harcerstwie. Lecz my nazywamy to umownie "kartami". Są już posiadacze karty gotowackiej (potrafią sami usmażyć naleśniki), teraz doszła karta pracka. A ja przestałam się martwić, że   jestem jedyną osobą w rodzinie, która przejmuje się plamami:)
Czytaj więcej
Obraz
Miałam dziś w nocy sen: Robiłam zakupy w sklepie osiedlowym. Kupowałam zwykłe rzeczy: chleb, mleko, itp. Podeszłam do kasy przekonana, że wydam około 50 zł. W tym momencie kasjerka poinformowała mnie, że w ramach rewelacyjnej promocji mogę dostać rabat w wysokości 150 zł! Otworzyłam buzię ze zdziwienia. Przecież wartość swoich zakupów oszacowałam dużo niżej.  - Proszę Pani, nie dla mnie ta promocja. Nie wydaję tak dużo. - Zaraz policzę Pani zakupy i zobaczymy: - Widzi Pani, rachunek wyniesie 600 zł minus 150 zł promocji, ma Pani więc do zapłacenia jedynie 450 zł. Czyż to nie wspaniała wiadomość? Totalnie mnie zatkało w tym śnie. - Pani chyba żartuje - odezwałam się zdecydowanie. Absolutnie nie zapłacę takiej kwoty za mleko, sery, masło i chleb! Kasjerka zaczęła się histerycznie śmiać: Wszyscy tak płacą, a Pani nie chce? Pozostali ludzie z kolejki również patrzyli na mnie z wyrzutem. Zostawiłam zakupy i uciekłam ze sklepu... Wtedy się obudziłam. Mocno zdenerwowana i roztrzęs...
Czytaj więcej